مقایسه اثر تسکینی دیکلوفناک و مورفین بر درد بیماران آپاندکتومی

زمینه و هدف: درد بعد از آپاندکتومی، رایج ترین نارضایتی بیماران می باشد. شایع ترین درمان آن، استفاده از مسکن های مخدر است. عوارض جانبی آن ها، محققان را بر آن داشت تا با جایگزینی داروهای مناسب تر، بتوانند بر دردهای بعد از عمل این بیماران غالب گردند. این پژوهش، با هدف مقایسه اثر تسکینی دیکلوفناک و مورفین در بیماران آپاندکتومی انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر، یک کارآزمایی بالینی است که بر روی 60 بیمار تحت عمل جراحی آپاندکتومی صورت گرفت. جامعه ی پژوهش، بیماران آپاندکتومی شده بین 49-15 سال بودند که درسال 1391 در بیمارستان امدادی شهید دکتر بهشتی شهرستان سبزوار بستری شده-بودند. جهت انجام پژوهش، واحدها در دو گروه 30 نفره به صورت تصادفی سه سوکور قرار گرفته و به گروه اول مسکن مخدر و به گروه دوم دیکلوفناک داده شد. براساس مقیاس استاندارد عددی درد، در ساعت اول پس از دریافت دارو، درد بیماران بررسی شد. اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و کای دو توسط نرم افزار spss نسخه 18 با سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: بین دو گروه دریافت کننده ی دیکلوفناک و مورفین در تسکین درد یک ساعت بعد از عمل، اختلاف معناداری مشاهده نشد (098/0p=)، ولی در نیم ساعت بعد آن، اختلاف معنادار بود (001/0p=)، به طوری که میزان درد، نیم ساعت بعد از تزریق دیکلوفناک (26/2) ± 04 /5 کمتر از آمپول مورفین (30/1) ± 47/6 بود. نتیجه گیری: داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی در تسکین درد بعد از آپاندکتومی مؤثرترند. لذا برنامه ریزی های اساسی برای تغییر در این وضعیت و جایگزینی آن ها با اوپیوئیدها توصیه می شود.